Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Το σκοτεινό αντικείμενο του όχλου




Στρώσανε χαλιά οι μάζες και καλύψανε πληγές με γάζες..... 

Μάζα είναι μια εύπλαστη ομάδα ανθρώπων όπου δύο επιδέξια χέρια είναι ικανά να της δώσουν σχήμα και κατεύθυνση. Δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο σε άλλα υλικά, ούτε σημαίνει απαραίτητα ότι επειδή μπορείς να την πλάσεις θα πάρει και το σχήμα που είχες στο μυαλό σου αρχικά, αλλά είναι κάτι που αξίζει να προσπαθήσεις, είναι σαν μια επένδυση με μεγάλη ανταποδοτικότητα. 

Καλώς ή κακώς υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που μπορεί να κατευθύνει τα συναισθήματα, τις διαθέσεις και τις πράξεις άλλων ανθρώπων. Η ανθρώπινη παγκόσμια ιστορία αυτό μας έχει διδάξει! Η χειραγώγηση μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα, μπορεί να είναι ένα μπουκαλάκι με άρωμα, μία εταιρία σε ρόλο φιδιού και λογότυπο ένα δαγκωμένο μήλο, μπορεί να είναι μία ομάδα, μία θρησκεία, μόδα, ακόμα και μια εθνικότητα. 

Δεν αρκεί όμως να μπορείς! Η διαμόρφωση των συνειδήσεων γίνεται από τους έχοντες δύναμη να το κάνουν και όχι από τους έχοντες την ικανότητα. Η ικανότητα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και τώρα το μόνο που χρειάζεσαι είναι καλό μάρκετινγκ! 

Δεν σας φαίνεται παράξενο το ότι εκπαιδεύονται άνθρωποι να έχουν αυτό το ρόλο; Στην, θεωρητικά, ανώτατη εκπαίδευση, υπάρχουν πανεπιστήμια που δίνουν μορφωτικό πρόσημο στην ικανότητα κάποιου να μπορεί να διαμορφώνει επιθυμίες και να δημιουργεί ανάγκες. Ότι η αναγνώριση σε κάποιον έρχεται με ορμή τρένου, όταν αυτός κατορθώνει να πουλήσει κάτι με ελάχιστη πραγματική αξία ακριβά!

Η εξαπάτηση, έγινε ικανότητα, έγινε δίπλωμα, έχει αναγνώριση, δημιουργεί ευκαιρίες και εσχάτως έγινε τέχνη! Ναι, αγαπητοί μου! Είτε μιλάμε για την τέχνη της εξαπάτησης, είτε για την εμπορευματοποίηση της τέχνης είναι το ίδιο κλούβιο αυγό, είτε μου το πλασάρεις σαν βραστό, είτε σαν πασχαλινό. 

Εφόσον έχεις στη διάθεση σου τα κατάλληλα εργαλεία και ένα ισχυρό κίνητρο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δημιουργήσεις ένα πλάνο και ένα στόχο. Καλώς ήρθατε στο μεγάλο μας παγκόσμιο εμπορικό κέντρο! Το ταξίδι στον ψεύτικο κόσμο ξεκινά! Στην πλαϊνή θήκη διατίθενται δωρεάν σακούλες για εμετό. 

Οπότε τι κάνεις; Δημιουργείς μια ανάγκη! Ο πιο εύκολος τρόπος να γεννήσεις μια ανάγκη είναι να δημιουργήσεις μια αίσθηση έλλειψης. Έλλειψη νιώθεις όταν έχει κάτι κάποιος άλλος και δεν το έχεις εσύ. Καταλήγεις να θες αυτό το κάτι, θες να γίνεις ο άλλος που το έχει και να καλύψεις το κενό που σου δημιουργεί αντάρα στο στομάχι. 

Το μαγικό είναι ότι νιώθεις πως το συναίσθημα σου είναι πηγαίο, δεν νιώθεις εξαπατημένος! Αισθάνεσαι ότι πάντα υπήρχε μέσα σου αυτή η ανάγκη αλλά τώρα κατάφερες να το δεις καθαρά. 

Όμορφα, δημιούργησες ένα συναίσθημα αλλά και ένα στρατιώτη. Νιώθει κτήμα του την αίσθηση και αυτονόητο το δικαίωμα στην ικανοποίηση που μπορεί να του προσφέρει ένα πυροτέχνημα

.
Το θέλει, το πιστεύει και είναι έτοιμος να παλέψει και να ιδρώσει προκειμένου να το αποκτήσει ή να το διατηρήσει. 

Για κάτσε ρε αγκαθάκι, εγώ είμαι Έλληνας, είμαι Χριστιανός, είμαι Ολυμπιακός, είμαι δεξιός και είναι επιλογή μου! 

Είναι όντως επιλογή σου; 

Συμβουλή προς ναυτιλλομένους : Μη σταματήσεις ποτέ να αμφισβητείς τα πάντα! 

Και έτσι όπως χαζεύαμε τα αστέρια, έπεσε ένα φωτεινό! Γεννήθηκε ένας πόθος, ένας πόθος σκοτεινός και ξαφνικά, ευτυχώς, ήρθαν τρεις μάγοι στην παραλία με πολλά δώρα! Μου υποσχέθηκαν ότι θα μου τον σβήσουν τον πόθο…ότι πάρεις 5 €.

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Τόσος εθισμός στο αίμα;


Παρατηρούσα τις διάφορες αναρτήσεις στο ίντερνετ και διαπίστωσα το πόσο σιχαμένοι σαν είδος έχουμε γίνει, αναίσθητοι, μία κοινωνία κλινικά νεκρή!

Έβλεπα λοιπόν τις διάφορες ΄'ειδήσεις''  που περνάνε από μπροστά σου με συχνότητα εφάμιλλη με τα φρούτα στον κουλοχέρη, Ορισμένες λοιπόν από αυτές είχαν θέμα κάποια δολοφονία, αυτοκτονία, δυστύχημα ή κάποια αποτρόπαια πράξη, που όταν όμως το επιτρέπουν οι συνθήκες (δηλαδή απλά να υπάρχει το οπτικοακουστικό υλικό), συνοδεύονται με βίντεο και μεζέ!

Οπότε μπαίνεις στο facebook να μαλακιστείς λίγο και περνάει από μπροστά σου ένα βίντεο που λέει: Δείτε σε βίντεο τον Α που πυροβόλησε και σκότωσε την Β, δείτε από την κάμερα ασφαλείας τους Γ που μαχαίρωσαν τον Δ, δείτε τον Ε πως έπεσε από τον τρίτο όροφο στο κενό, και αμέσως μεγάλωσε μέσα μου το κενό.

Ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι πόσο τραγικό είναι αυτό, αλλά λίγο ποιο μετά συνειδητοποιώ ότι κάτι άλλο είναι πολύ ποιο τραγικό (έτσι και αλλιώς το ίδιο παιχνίδι παίζεται στο νετ όπως και στην τηλεόραση τόσα χρόνια, αίμα θέλει το κοινό, αίμα θα χετε λοιπόν).

Το κομμάτι που το διαφοροποιεί τώρα είναι ότι η δύναμη της επιλογής και του ελέγχου, που πλέον έχει περάσει στο χέρι σου και κατ επέκταση στο ποντίκι, τώρα το παίζεις εσύ στα δάχτυλα.

Αυτό λοιπόν που με θορύβησε περισσότερο είναι η απίστευτη  ευκολία που πάει πάνω στο βίντεο το χέρι και επιλέγει να το δει,  είναι ποιο εύκολη απόφαση και από το δίλημμα στην καφετέρια για το τι θα παραγγείλω, χυμό, καφέ η μπύρα; άσε καλύτερα να πάρω μία αυτοκτονία! ούτε ένα ίχνος ενδοιασμού.

Πράξεις που από μόνες τους γεννούν αρνητικές σκέψεις και είναι καταδικαστέες  από όλους (σχεδόν), μιας και ασυνείδητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον θάνατο τώρα αποτελούν σημείο αναφοράς στην καθημερινότητα μας, πολύ σπάνια αμφιταλαντεύεται κάποιος για το αν θα πρέπει να το δει ή όχι, είτε από την οπτική αν έχει κάτι να σου προσφέρει και πόσο μάλλον από το ηθικό κομμάτι της όλης ιστορίας.

Δεν θέλω να μιλήσω φυσικά για την απάθεια κάποιον άρρωστων μυαλών που προτιμούν χάρη του θεάματος να βιντεοσκοπήσουν μια κοπέλα να βιάζεται από το να παρέμβουν για να αποτραπεί, γιατί θα ξεφύγω πολύ.

Αναρωτιέμαι ξανά, τι συμβαίνει; είμαστε άρρωστοι; νοσούμε και δεν το ξέρουμε ή είμαστε κλινικά νεκροί; τίποτα δεν μας κάνει αίσθηση πια, έχουμε τόσο μειωμένη αντίληψη που οι συγκινήσεις είναι ελάχιστες, ψάχνουμε να δούμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι, αν είμαστε ακόμα ζωντανοί, αν μπορεί μια εικόνα να μας σοκάρει ακόμα ή έχουμε αποκτήσει ανθρωπιστική ανοσία, μια απέλπιδα προσπάθεια να νιώσεις.

Ε νιώσε νεκρέ, μόνο που έχε υπόψη σου ότι βουτώντας στα σκατά δεν αρκεί ένα μπάνιο μετά, έτσι θα φύγουν οι λεκέδες στο σώμα αλλά η μυρωδιά θα είναι ακόμα εκεί.

Τοποθετώ το θέμα της αντίληψης γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν δεν μπορείς να συγκινηθείς από ένα όμορφο τοπίο, αν δεν σε αγγίζει η φύση, αν δεν αγαπάς ένα τυχαίο ζώο και δεν λυπάσαι όταν το βλέπεις να πονάει, πως να σε εμπιστευτώ για να μπορέσεις να διακρίνεις μία όμορφη στιγμή ή να χαμογελάσεις γεμάτος ευτυχία;

Μπορεί να νομίζει ότι έχεις άλλα πράγματα να ασχοληθείς, ότι είναι σημεία των καιρών, ότι έχεις σκληρύνει λόγο συνθηκών ή ακόμα ότι προσπαθείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάσχεις, είσαι λειψός και προσπαθείς να γεμίσεις το κενό σου, αλλά ΛΑΘΟΣ.

Όχι ρε, δεν θέλω να δω πως σκοτώθηκε κάποιος. 

Είστε σοβαροί; 

Είστε ζωντανοί; 

Αφού δεν μπορώ να τον σώσω, μου αρκεί που το ξέρω για να θρηνήσω.

Μου αρκεί που το ξέρω για να εκτιμήσω λίγο περισσότερο ότι είμαι ζωντανός.

Μου φτάνει που το γνωρίζω για να ονειρεύομαι ένα καλύτερο και ποιο δίκαιο κόσμο για όλους.

Μου αρκεί που το ένιωσα για να φροντίσω να μεθάω με αρώματα και εικόνες συχνότερα.

Με οδηγεί ότι αισθάνομαι και μου μαθαίνει πως να συγχωρώ.

Με κουνάει από την θέση μου και με κάνει να θέλω να αλλάξω.

Να γίνω καλύτερος και όχι περισσότερο φοβισμένος. 






Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Ανυπότακτα Στοιχειά


Ανυπότακτα Στοιχειά

Ταξίδεψε ανάποδα την σφαίρα
στο πέρασμά σου σπρώξε τα βουνά
αιωρήσου στα γυρίσματα του αέρα
βυθίσου με μια ανάσα στην φωτιά

γέμισε τα πνευμόνια σου σκοτάδι
και ρούφηξε την μέρα σου βαθιά
ανάτειλε τον Ήλιο κάποιο βράδυ
τα αστέρια χάρισέ τα στα παιδιά

γνώρισε μαγεμένους και αυθεντίες
σπείρε - γλυκά- στην έρημο νερά
λαθρεπιβάτες βάλε σε ιστορίες
ψυχές αδέσποτες να κλέβουν μυστικά

σήκωσε τα κομμάτια των χαμένων
και στήσε οδοφράγματα ψηλά
στιχάκια ποιητών κατατρεγμένων
ελεύθερα να τρέχουν στα στενά

λιώσε κραυγές και ντύσε την οργή σου
λέξεις ακόνισε στις μύτες αιχμηρά
όνειρα μάζεψε - ανθίζουν στην αυλή σου -
ρίξε στον φόβο σου ευθύβολη ματιά

λαθραία πέρασε κλεμμένες αναμνήσεις
και φύτεψέτες σε ανήλιαγα μυαλά
δίνουν καρπούς μα πρέπει να ποτίσεις
άνυδρα χρόνια με χαμένη την σοδιά

τις νύχτες άνοιγε πληγές στον Εφιάλτη
ένα μαχαίρι μπήξε στην καρδιά
μην του γυρίσεις ήσυχος την πλάτη
βρες την φωνή και άρπαξέ του την μιλιά

βάλε φωτιές στις ερημιές να τις φωτίσεις
κλείσ΄τα σκοτάδια σε διάφανα κελιά
τα πτωματόδετα κειμήλια να γκρεμίσεις
στο Φόβο σφίξε μέχρι τέλος την θηλιά

φτιάξε στουπιά και ρίξε τον θύμο σου
- ανάβουν εύκολα σε ελεύθερα μυαλά -
τον ηττημένο νιώσε σύντροφό σου
αντάλλαξε αίμα με σφιγμένη την γροθιά

σκόρπισε Έρωτα και άστεγα λουλούδια
σε τοίχους άφησε την καύτρα από φιλιά
σεσημασμένους πόθους για τραγούδια
ψιθύρισέ τους σε ανυπότακτα στοιχειά.

-----------------------------------------------

Οι ανεμόμυλοι θεριεύουν στην ομίχλη
ο Δον Κιχώτης επελαύνει στα τυφλά
μια πέτρα πιάνει αδέξια, και την ρίχνει
...και το ταξίδι της ζωής σου αρχινά!

Γεωργόπουλος Νίκος