Η μαγειρική είναι έρωτας, τα υλικά είναι ερωτικά βοηθήματα,
ο έρωτας είναι τροφή …..
Αυτές ήταν οι σκέψεις που έκανα πριν πάω να ψωνίσω στο σούπερ
μάρκετ (εμπορικά κέντρα σαβούρας) μερικά
υλικά, δεν είχα κάποια ποιητική διάθεση, ούτε είναι τόσο εξιδανικευμένη η
σχέση μου με το μαγείρεμα, μάλλον περισσότερο ήθελα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου ότι δεν αναγκάζομαι
απλά να μαγειρέψω για να φάω, αλλά κάνω τέχνη, κάνω έρωτα, μήπως και το κάνω ευχάριστα.
Ε λοιπόν τα κατάφερα, με κορόιδεψα, φόρεσα το λάγνο βλέμμα μου και βγήκα στο
κυνήγι της ντομάτας.
Η ώρα εφτασε, ήμουν ένα βήμα πριν την ερωτοτροπία, είχα
μπροστά μου ένα ανυπόμονο πλήθος από ντομάτες, όλες ορέγονταν να είναι εκείνες οι τυχερές που θα καταλήξουν
στην σακούλα μου και θα μου χάριζαν ένα υπέροχο δείπνο, μία μαγική στιγμή, μία
στιγμή χορτάτη.
Πάντα πίστευα ότι όλη
η φιλοσοφία επιλογής ερωτικού συντρόφου καταλήγει σε αυτό: Ο άντρας διαλέγει, η
γυναίκα επιλέγει. Ε τώρα όλα αυτά είχαν πάει περίπατο.
Που είχαμε μείνει; Α ναι … τις είχα όλες παραδομένες μπροστά
μου και αρκούσε μία μικρή μου κίνηση στο χέρι για να καταλήξουν στη σακούλα μου
οι δύο, το πολύ τρεις, εκλεκτές. Ξαφνικά πέφτει το μάτι μου, άκρη άκρη, δύο
μόνες, τι δέρμα, τι χρώμα θεέ μου, τέλεια γραμμή, έχω διαλέξει από την πρώτη
στιγμή, γιατί καθυστερώ ακόμα και δεν τις τσουβαλιάζω; Μάλλον σκέφτομαι τη θα
σκεφτούν οι άλλες, έχω επιλέξει αλλά δεν θέλω να τις πληγώσω.
Τελικά τις παίρνω και τις δύο (..αχ)
Είχαν πραγματικά όμως ένα κορμί και οι δύο, νταρντάνικο και σφριγηλό
στην τέλεια αναλογία του, ένα χρώμα τόσο
κόκκινο … σαν το αίμα όταν είναι ακόμα μέσα, φαντάζομαι τόσο κόκκινο και
ζωντανό θα ναι, έτσι δηλαδή το έχω στο
μυαλό μου.
Και να σου που πάω να φύγω, ξαφνικά ακούω δύο πονηρές πιπεριές
να ψιθυρίζουν, μου έκαναν νόημα με το φως που αντανακλούσε πάνω στη γυαλιστερή, πράσινη κρυστάλλινη υφή τους. Ο τέλειος συνδυασμός σκέφτηκα, νομίζω ότι θα ναι η
καλύτερη σαλάτα που έχω φάει ποτέ!
Έτοιμο το φαί, ετοιμάζω τη σαλάτα, πιάνω τις ντομάτες και τις
πιπεριές στα χέρια μου, πλημμύρησα από ηδονή στην ιδέα ότι σε λίγο θα γίνουν
ολοκληρωτικά ένα με εμένα ..
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σας αναφέρω ότι όλα τα
παραπάνω γράφτηκαν για να αποδώσουν την
τεράστια απογοήτευση που ήρθε μετα.
Ήταν η χειρότερη ντομάτα και πιπεριά που είχα φάει ποτέ! Μου
χαλάσανε την σαλάτα, μου χαλάσαν τη βραδιά, μου γκρεμίσανε τον έρωτα.
Μετά από λίγο είχα μια αναγούλα, όχι από σιχαμάρα αλλά από …
ανοστιά.
Ηθικό δίδαγμα: Τα
λαχανικά έχουν τόσο πολλά κοινά σημεία και συμπεριφορές με τους ανθρώπους που ούτε μπορούσα να το
φανταστώ ……….
